Τους τελευταίους μήνες, οι φασιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών έχουν
καταστεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Συνεχώς γινόμαστε
«μάρτυρες» ξυλοδαρμών, μαχαιρωμάτων ή ακόμα και δολοφονιών μεταναστών. Οι
δράστες αυτών των ειδεχθών εγκλημάτων, πάντα με την ανοχή των αστυνομικών
αρχών και μη κρύβοντας την ταυτότητά τους, έχουν προχωρήσει σε εμπρηστικές
επιθέσεις ακόμα και σε κατοικίες και σε χώρους που χρησιμοποιούν οι μετανάστες
για θρησκευτικούς λόγους, δηλαδή για προσευχή, άτυπα πάντα, από τη στιγμή που
δεν έχουν υλοποιηθεί οι υποσχέσεις των αρμοδίων για την ανέγερση τζαμιών.
Στις τελευταίες εκλογές, η «Χρυσή Αυγή» (ως «Ελληνική Αυγή») έλαβε το
ανησυχητικά εντυπωσιακό ποσοστό της τάξης του 5.29 % στο δήμο Αθηναίων με
επικεφαλής μάλιστα τον παλαίμαχο «φίρερ» Νίκο Μιχαλολιάκο. Θα ήταν κρίσιμης
σημασίας λάθος εάν αναζητούσαμε την εκλογική επιτυχία της εν λόγω φασιστικής
οργάνωσης στην όποια ιδεολογία της. Το στοιχείο που γοήτευσε τους πολίτες
εκτιμούμε πως δεν ήταν τα ξυρισμένα κεφάλια και οι ναζιστικές ιδέες των
χρυσαυγιτών, αλλά ένα καθεστώς ειδικής ασφάλειας που έχει σχεδιάσει και υλοποιεί
η οργάνωση αυτή στην ευρύτερη περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα, με την ανοχή
πάντα των συντεταγμένων αρχών ασφαλείας. Οι κάτοικοι παγιδευμένοι σε μια
ιδιόμορφη κατάσταση μόλυνσης από το φασιστικό στοιχείο, εκτίμησαν πως αυτό
αποτελεί μια κάποια λύση για να απομακρυνθούν, εάν ζήσουν, οι μετανάστες της
περιοχής.
Επιδιώκοντας να αποτελέσουν ινδάλματα και προστάτες των φιλήσυχων πολιτών
τα φασιστοειδή κυνηγούν ανελέητα τους μετανάστες, τους αποκλείουν από
δημόσιους χώρους όπως παιδικές χαρές και πλατείες σε μια προσπάθεια να τους
κάνουν τη ζωή κόλαση, να τους εξευτελίσουν, να τους δείξουν την φυλετική τους
«ανωτερότητα», θυμίζοντας δοκιμές «τελικής λύσης». Τα ΜΜΕ πάντα πιστά στο
ρόλο τους, πάντα σε συνεργασία και συμφωνία με τις αστυνομικές αρχές, αποδίδουν
χωρίς καμία δυσκολία τα περιστατικά απροκάλυπτης φασιστικής βίας, σε
συγκρούσεις μεταξύ των ίδιων των μεταναστών ή στην καλύτερη περίπτωση σε
άγνωστους δράστες, χωρίς ποτέ να υπάρξει κάποια σύλληψη.
Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Εδώ και δύο χρόνια στις Κάτω Χώρες, το Βέλγιο,
την Δανία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Αυστρία, την Σουηδία, την Ουγγαρία, την
Σερβία, την Ρουμανία, την Ελβετία, και άλλες, η ακροδεξιά βρίσκεται σε άνοδο,
έχοντας θέση στο εθνικό κοινοβούλιο. Οι δίδυμοι εφιάλτες του Ναζισμού και
Φασισμού την δεκαετία του 1930, προήλθαν από την ευρωπαϊκή κοινωνική και
οικονομική αναταραχή που ακολούθησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η
ανάπτυξή τους επιταχύνθηκε με τον οικονομικό μαρασμό και την αβεβαιότητα της
Μεγάλης Ύφεσης. Η πλατιά διαδεδομένη μαζική οργή και σύγχυση, μαζί με τις
αποτυχίες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, διοχετεύθηκε ενάντια των
κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, οι οποίες μετατράπηκαν σε εξιλαστήρια θύματα.
Σήμερα, πολλοί πιστεύουν ότι η προσκόλληση της Δύσης στις νεοφιλελεύθερες
πολιτικές, κατά τις δεκαετίες της «οικονομικής μεταρρύθμισης», έχουν
δημιουργήσει παρόμοιες οικονομικές δυσκολίες σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού,
τα οποία είναι έτοιμα να κατηγορήσουν κάποιον για τον πόνο τους.
Θεωρώντας την ακροδεξιά ως ένα σύμπτωμα της κοινωνικής διαταραχής, θα
μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η σημερινή αναγέννησή της είναι και πάλι το
προϊόν αποτυχημένων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Αυτές οι αποτυχίες
προκαλούν οικονομική και κοινωνική αναστάτωση παρόμοια με εκείνη που
δημιούργησε τον πρώτο ακροδεξιό εφιάλτη. Είναι ίδια και διαχρονική η στρατηγική
τους. Στις περιόδους μεγάλων οικονομικών δυσκολιών πάντα προωθούνταν η
πόλωση της κοινωνίας και η δημιουργία ενός «μπαμπούλα», του «εσωτερικού
εχθρού», για να μπορεί να διατηρηθεί ο έλεγχος των οικονομικά, πολιτικά ή
στρατιωτικά κυρίαρχων πάνω στους από κάτω. Τέτοια παραδείγματα εσωτερικών
εχθρών κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, μετά την οικονομική κρίση του 29 είναι
ο κομμουνιστικός και ο αναρχικός κίνδυνος, οι συνδικαλιστές, οι εβραίοι, οι ρομά, οι
ομοφυλόφιλοι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε όλες τις χώρες εκείνης της
περιόδου, στις οποίες επικράτησαν ναζιστικά, φασιστικά ή σκέτο δικτατορικά
καθεστώτα, είχαν προηγηθεί μεγάλες περίοδοι αμφισβήτησης από τον εξαθλιωμένο
οικονομικά πληθυσμό. Έτσι, στην Γερμανία του Χίτλερ και στην Ισπανία του
Φράνκο είχαν προηγηθεί κύματα άγριων απεργιών και εξεγέρσεων, που οδήγησαν
στον γερμανικό (1918-1919) και στον ισπανικό(1936-1939) εμφύλιο. Πριν τον
Μουσολίνι, στην Ιταλία προηγήθηκαν καταλήψεις εργοστασίων και εξεγέρσεις σε
πολλές φτωχές εργατικές γειτονιές, ενώ η δικτατορία του Μεταξά στην Ελλάδα
πάτησε πάνω στην εξέγερση του Μαΐου του 1936 στην Θεσσαλονίκη.
Έχοντας υπόψη την ιστορία, δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι στην σύγχρονη
ελληνική πραγματικότητα, την πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης και της
εξέγερσης του Δεκέμβρη γίνονται προσπάθειες να δομηθεί ένας νέος “μπαμπούλας”,
που δεν απέχει και πολύ από τα ιστορικά του πρότυπα. Πέραν του ότι προσπαθούν
να δείξουν ότι για τις ψηλές τιμές φταίνε οι πεισματάρηδες συνδικαλιστές, που δεν
θέλουν να υποστούν τα οικονομικά βάρη για το “εθνικό καλό” και του ότι για την
μειωμένη κυκλοφορία καταναλωτών φταίνε οι “κουκουλοφόροι” που όλο κάνουν
πορείες, σταθερά πλέον προβάλλεται, πως για όλα τα υπόλοιπα φταίνε οι
μετανάστες. “Οι μετανάστες κλέβουν τις θέσεις εργασίας”, προβάλλουν κάποιοι
αποσιωπώντας πως χάρη στην υποτιμημένη εργασία των μεταναστών η Ελλάδα είχε
σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όλη την προηγούμενη δεκαετία. “Οι
μετανάστες φταίνε για την διάλυση του συστήματος υγείας”, είπε πρόσφατα ένας
υπουργός, ξέροντας ότι οι μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά αποφεύγουν τα δημόσια
νοσοκομεία, για να μην απελαθούν, ενώ όσοι έχουν χαρτιά φορολογούνται
κανονικά. “Οι μετανάστες είναι άγριοι”, φωνάζουν οι “αγανακτισμένοι πολίτες” στις
γειτονιές της Αθήνας την ώρα που οι ίδιοι τους επιτίθενται και τους χτυπάνε.
Οι μετανάστες στοχοποιούνται συστηματικά από το κράτος και το παρακράτος,
την ώρα που το ίδιο μην θέλοντας να διαχειριστεί το ζήτημα στις γειτονιές της
Αθήνας, προσπαθεί να τους ελέγξει μέσω των κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών
και σωματεμπορίας, στα οποία έχει το πίσω χέρι. Προσπαθεί έτσι, να δομήσει την
εικόνα του “κακού” για την “προστασία” από τον οποίο θα χρησιμοποιήσει μέσα και
μεθόδους, που θα ισχύουν για όλους και που προηγουμένως θα συναντούσαν μεγάλη
αντίδραση από τους ίδιους τους κατοίκους των γειτονιών αυτών.
Τρομακτικό είναι το γεγονός ότι ο φασισμός έχει κάνει την είσοδό του και στα
σχολεία, χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στα Χανιά και στην Κασσάνδρεια όπου
επανειλημμένα η «Χρυσή Αυγή» επιτίθεται κατά μαθητών παιδιών-μεταναστών, και
«στρατολογεί» έλληνες μαθητές, με την ανοχή των πάντων.
Τονίζουμε ότι η ανοχή στις φασιστικές επιθέσεις, συμβάλει άμεσα στην
διολίσθηση της ελληνικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα. Δεν μένουν πια δικαιολογίες
για την απραγία υπευθύνων αλλά και συνολικά όσων αντιλαμβάνονται την
κρισιμότητα της κατάστασης.
Οφείλουμε να δράσουμε, οφείλουμε να δώσουμε μια άλλη επιλογή στην ελληνική
κοινωνία, πέρα από την εύκολη και ειδεχθή λύση που προτείνει και ανενόχλητα
εφαρμόζουν οι όποιες φασιστικές οργανώσεις. Αυτός είναι και ο σκοπός αυτής της
συζήτησης.
Την πρώτη θέση κατέχει η ίδια η οργάνωση των μεταναστών. Δίνουμε μεγάλη
βαρύτητα στην ανάγκη οργάνωσης των ίδιων μεταναστών, χωρίς να υποτιμάμε τις
προσπάθειες Ελλήνων να προστατεύσουν τα δικαιώματά μας, εμείς οι ίδιοι
οφείλουμε στον εαυτό μας πάνω από όλα να παλέψουμε για αυτά και να
διεκδικήσουμε ίσα δικαιώματα.
Ακολουθεί η συνεργασία με άλλα μέλη της ελληνικής κοινωνίας που
συνειδητοποιούν και συναισθάνονται την ευθύνη της καταπολέμησης του ρατσισμού
και του φασισμού. Το στοιχείο της συνεργασίας δηλώνει πως είμαστε στην ίδια
πλευρά, διεκδικούμε μαζί και τασσόμαστε ενάντια σε αυτούς που θέλουν να
καλλιεργήσουν μια κοινωνία μνησίκακη προς τους άλλους αλλά και τον ίδιο της τον
εαυτό.
Σημαντική θέση έχει και ο ρόλος της ακαδημαϊκής και εκπαιδευτικής κοινότητας.
Επείγει η δράση εντός του σχολείου, η δράση που να αποσκοπεί στον σεβασμό της
διαφορετικότητας τόσο στις σχέσεις μεταξύ των μαθητών, όσο και στις σχέσεις
καθηγητών - μαθητών, καθώς και ευρύτερα στα πλαίσια της σχολικής κοινότητας. Η
διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στα σχολεία καθώς και η εισαγωγή της
διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ως βασική αρχή του ελληνικού εκπαιδευτικού
συστήματος συνολικά, από τη στιγμή που αποδεδειγμένα επιστημονικά συμβάλουν
στην άμβλυνση των εντάσεων και της βίας στα σχολεία, όπως και στην υγιή ένταξη
των μαθητών με μεταναστευτικό παρελθόν στην ελληνική κοινωνία. Η
διαπολιτισμική εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τους μαθητές παιδιά-μεταναστών, αλλά
και τους έλληνες μαθητές. Στο σημερινό ελληνικό σχολείο δυστυχώς, προωθείται η
γλωσσική, θρησκευτική και πολιτιστική αφομοίωση ως η μόνη διαδικασία
ενσωμάτωσης. Και όπως φαίνεται από τα γεγονότα αυτά η εκπαιδευτική πολιτική
της αφομοίωσης δεν οδηγεί πουθενά.
Τέλος, ως ομάδα μεταναστών φοιτητών επαναλαμβάνουμε πως πλέον είναι
επιτακτική η ανάγκη για δράση ενάντια στο φασισμό και τη λήψη μέτρων με σκοπό
να μην καταστεί η ελληνική κοινωνία άγιος Παντελεήμονας! Παλεύουμε για
κοινωνική ισότητα, για μια κοινωνία ελεύθερη από αρρώστιες τύπου φασισμός-
ρατσισμός, και τονίζουμε πως οι οικονομικές κρίσεις διαχρονικά τρέφουν τέτοιες
αρρώστιες. Μόνο ενωμένοι θα ξεφύγουμε από αυτό το κλοιό βίας, φανατισμού και
φασισμού που αρχίζει να μας περικυκλώνει.
Ομάδα Αλλοδαπών-Μεταναστών Φοιτητών Θεσσαλονίκης
12/12/2010
Posts
No comments:
Post a Comment