13.1.11
Η Οδύσσεια των προσφύγων του Πολυτεχνείου
Αναδημοσίευση από http://tvxs.gr/node/75516
Στο Πολυτεχνείο διαμένουν από την 1η Ιανουαρίου περίπου 25 Παλαιστίνιοι και 43 Ιρανοί (ανάμεσά τους γυναίκες και μικρά παιδιά), διεκδικώντας το δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο. Οι πολιτικοί πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί από τις 18 Νοεμβρίου 2010 μπροστά στο κτίριο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στο Ψυχικό, εκδιώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τις αστυνομικές αρχές και αναζήτησαν καταφύγιο στον πανεπιστημιακό χώρο.
Οι πολιτικοί πρόσφυγες απ’ το Ιράν και την Παλαιστίνη έχουν καταλάβει δύο ξεχωριστές αίθουσες. Στην πόρτα καθεμιάς βρίσκεται η σημαία του αντίστοιχου λαού, ενώ στους τοίχους και στους πίνακες έχουν αναρτηθεί φωτογραφίες και πανό με συνθήματα. Το μόνο που ζητούν οι πρόσφυγες είναι σεβασμό στο δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο, το οποίο έχουν με βάση το νόμο του συμβουλίου της Γενεύης του 1954 και τη συμφωνία του Δουβλίνου. Η ελληνική κυβέρνηση δεν τους έχει δώσει καμία απάντηση στο αίτημα ασύλου εδώ και χρόνια, τη στιγμή που η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει να εξετάζονται τα αιτήματα σε διάστημα τριών μηνών μέχρι δύο ετών.
Οι Παλαιστίνιοι έφυγαν από τη χώρα τους, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, λόγω της ισραηλινής καταπίεσης. Τώρα, στο Πολυτεχνείο μένουν μόνιμα δέκα άτομα, ενώ άλλα δεκαπέντε τάσσονται αλληλέγγυοι. Συνολικά, πρόκειται για πέντε οικογένειες.
Όταν θα φύγουν από το Πολυτεχνείο, κάποιοι θα μείνουν χωρίς σπίτι. Όπως δηλώνει ο Abdulah «θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα όλοι μαζί, αλλά χρησιμοποιούμε αυτή την αίθουσα και για πολιτικό αγώνα». Κάποιοι ζουν στην Ελλάδα έξι, οκτώ, δέκα, ακόμη και 15 χρόνια. Δε σκέφτονται να προβούν σε ενέργειες, όπως το ράψιμο του στόματός τους, αλλά δεν πιστεύουν πολύ στο νέο νόμο, όπως υποστηρίζει ο Ihab, ο οποίος βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και έξι μήνες.
Τις προηγούμενες ημέρες ξεκίνησαν τη συλλογή αλληλεγγύης και τονίζουν ότι κατάφεραν να παραμείνουν στο Πανεπιστήμιο ως τώρα έχοντας «ως όπλο την αλληλεγγύη των φοιτητών».
Στην άλλη αίθουσα του διαδρόμου βρίσκονται εδώ και 11 μέρες 43 Ιρανοί πρόσφυγες, ανάμεσά τους έξι γυναίκες και εφτά παιδιά. Πριν βρουν καταφύγιο στο Πολυτεχνείο είχαν κατασκηνώσει και αυτοί έξω από τα γραφεία του Ο.Η.Ε., μέχρι το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου στις τρεις τα ξημερώματα, όταν η αστυνομία τους επιτέθηκε με βάναυσο τρόπο και κατέστρεψε τις σκηνές τους. Το γεγονός αυτό θυμάται και εξάχρονος Εμανουέλ, ο οποίος έκλαιγε στην αγκαλιά του πατέρα του, μετά από χτύπημα αστυνομικού στην κοιλιά.
«Μας χτύπησαν με πολύ άσχημο τρόπο και αναγκαστήκαμε να έρθουμε εδώ, τουλάχιστον να έχουμε ασφάλεια», δήλωσε ο Sahab, ο οποίος μένει στην Ελλάδα εδώ και οκτώ χρόνια και συννενοείται σε άπταιστα ελληνικά. Ούτε ο Sahab πιστεύει στον καινούριο νόμο. «Όλα αυτά είναι ψέματα. Κάθε χρόνο αυτό μας λένε. Έχουν πει θα ψηφιστεί ένας νόμος στη Βουλή, αλλά είναι χρόνια αυτό», δηλώνει αγανακτισμένος. Οι Ιρανοί πρόσφυγες είχαν επισκεφτεί το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο τους μίλησε για το νέο νόμο, αλλά όταν εκείνοι ζήτησαν γραπτή και υπογεγραμμένη βεβαίωση, ώστε να γυρίσουν στο σπίτι τους, η απάντηση ήταν αρνητική.
«Δεν ήρθαμε στην Ελλάδα από επιλογή, δεν είμαστε εγκληματίες, δεν είμαστε εισβολείς. Είμαστε σαν και εσάς άνθρωποι», υπογραμμίζουν σε ανακοίνωσή τους.
Πολλά από τα παιδιά έχουν αρρωστήσει, λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης και χρειάστηκε να μεταβούν στο νοσοκομείο. «Δεν μπορούν να αντέξουν», σημειώνει ο Sahab, ενώ δε διστάζει να δηλώσει ότι σκέφτονται να προβούν και αυτοί σε ράψιμο στόματος, μόλις βρεθεί ένα ασφαλές και μόνιμο μέρος διαμονής. «Χρειαζόμαστε βοήθεια», συνεχίζει, «και από τον ελληνικό λαό και από τους φοιτητές εδώ στο Πολυτεχνείο».
Οι πρυτανικές αρχές τους έχουν ζητήσει επανειλλημένα να αποχωρήσουν. Στην αρχή, τους δόθηκε διορία περίπου δύο εβδομάδων, μέχρι τις 7 Ιανουαρίου, όταν θα ξανάνοιγε το Πανεπιστήμιο. Η σύγκλητος που έγινε τότε για το θέμα, δεν κατέληξε κάπου. Μέχρι στιγμής το ζήτημα παραμένει ανοιχτό. Οι πρυτανικές αρχές, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τις αίθουσες για να τις χρησιμοποιήσουν την περίοδο της εξεταστικής. Αυτό, όμως, είναι αναληθές, εφόσον, σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της γραμματείας, οι συγκεκριμένες αίθουσες, λόγω τεχνικών προβλημάτων, θα αντικατασταθούν στο πρόγραμμα των εξετάσεων.
Το μόνο που περιμένουν αυτή τη στιγμή οι πολιτικοί πρόσφυγες είναι η αλληλεγγύη των πολιτών στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2010. Παράλληλα, την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με τίτλο «62 Χρόνια Κατοχή-62 Χρόνια Αντίσταση» στο Πολυτεχνείο (Πατησίων, αμφιθ. ΜΑΧ) στις 18.00, στην οποία θα παρευρεθεί ο αμερικανοεβραίος αντισιωνιστής διανοητής και συγγραφέας Norman Finkelstein, ο οποίος θα μιλήσει για την κατοχή και την αντίσταση στην Παλαιστίνη, καλεσμένος της Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και του Συλλόγου Al-Awda.
Στο Πολυτεχνείο διαμένουν από την 1η Ιανουαρίου περίπου 25 Παλαιστίνιοι και 43 Ιρανοί (ανάμεσά τους γυναίκες και μικρά παιδιά), διεκδικώντας το δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο. Οι πολιτικοί πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί από τις 18 Νοεμβρίου 2010 μπροστά στο κτίριο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στο Ψυχικό, εκδιώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τις αστυνομικές αρχές και αναζήτησαν καταφύγιο στον πανεπιστημιακό χώρο.
Οι πολιτικοί πρόσφυγες απ’ το Ιράν και την Παλαιστίνη έχουν καταλάβει δύο ξεχωριστές αίθουσες. Στην πόρτα καθεμιάς βρίσκεται η σημαία του αντίστοιχου λαού, ενώ στους τοίχους και στους πίνακες έχουν αναρτηθεί φωτογραφίες και πανό με συνθήματα. Το μόνο που ζητούν οι πρόσφυγες είναι σεβασμό στο δικαίωμά τους για πολιτικό άσυλο, το οποίο έχουν με βάση το νόμο του συμβουλίου της Γενεύης του 1954 και τη συμφωνία του Δουβλίνου. Η ελληνική κυβέρνηση δεν τους έχει δώσει καμία απάντηση στο αίτημα ασύλου εδώ και χρόνια, τη στιγμή που η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει να εξετάζονται τα αιτήματα σε διάστημα τριών μηνών μέχρι δύο ετών.
Οι Παλαιστίνιοι έφυγαν από τη χώρα τους, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, λόγω της ισραηλινής καταπίεσης. Τώρα, στο Πολυτεχνείο μένουν μόνιμα δέκα άτομα, ενώ άλλα δεκαπέντε τάσσονται αλληλέγγυοι. Συνολικά, πρόκειται για πέντε οικογένειες.
Όταν θα φύγουν από το Πολυτεχνείο, κάποιοι θα μείνουν χωρίς σπίτι. Όπως δηλώνει ο Abdulah «θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα όλοι μαζί, αλλά χρησιμοποιούμε αυτή την αίθουσα και για πολιτικό αγώνα». Κάποιοι ζουν στην Ελλάδα έξι, οκτώ, δέκα, ακόμη και 15 χρόνια. Δε σκέφτονται να προβούν σε ενέργειες, όπως το ράψιμο του στόματός τους, αλλά δεν πιστεύουν πολύ στο νέο νόμο, όπως υποστηρίζει ο Ihab, ο οποίος βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και έξι μήνες.
Τις προηγούμενες ημέρες ξεκίνησαν τη συλλογή αλληλεγγύης και τονίζουν ότι κατάφεραν να παραμείνουν στο Πανεπιστήμιο ως τώρα έχοντας «ως όπλο την αλληλεγγύη των φοιτητών».
Στην άλλη αίθουσα του διαδρόμου βρίσκονται εδώ και 11 μέρες 43 Ιρανοί πρόσφυγες, ανάμεσά τους έξι γυναίκες και εφτά παιδιά. Πριν βρουν καταφύγιο στο Πολυτεχνείο είχαν κατασκηνώσει και αυτοί έξω από τα γραφεία του Ο.Η.Ε., μέχρι το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου στις τρεις τα ξημερώματα, όταν η αστυνομία τους επιτέθηκε με βάναυσο τρόπο και κατέστρεψε τις σκηνές τους. Το γεγονός αυτό θυμάται και εξάχρονος Εμανουέλ, ο οποίος έκλαιγε στην αγκαλιά του πατέρα του, μετά από χτύπημα αστυνομικού στην κοιλιά.
«Μας χτύπησαν με πολύ άσχημο τρόπο και αναγκαστήκαμε να έρθουμε εδώ, τουλάχιστον να έχουμε ασφάλεια», δήλωσε ο Sahab, ο οποίος μένει στην Ελλάδα εδώ και οκτώ χρόνια και συννενοείται σε άπταιστα ελληνικά. Ούτε ο Sahab πιστεύει στον καινούριο νόμο. «Όλα αυτά είναι ψέματα. Κάθε χρόνο αυτό μας λένε. Έχουν πει θα ψηφιστεί ένας νόμος στη Βουλή, αλλά είναι χρόνια αυτό», δηλώνει αγανακτισμένος. Οι Ιρανοί πρόσφυγες είχαν επισκεφτεί το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο τους μίλησε για το νέο νόμο, αλλά όταν εκείνοι ζήτησαν γραπτή και υπογεγραμμένη βεβαίωση, ώστε να γυρίσουν στο σπίτι τους, η απάντηση ήταν αρνητική.
«Δεν ήρθαμε στην Ελλάδα από επιλογή, δεν είμαστε εγκληματίες, δεν είμαστε εισβολείς. Είμαστε σαν και εσάς άνθρωποι», υπογραμμίζουν σε ανακοίνωσή τους.
Πολλά από τα παιδιά έχουν αρρωστήσει, λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης και χρειάστηκε να μεταβούν στο νοσοκομείο. «Δεν μπορούν να αντέξουν», σημειώνει ο Sahab, ενώ δε διστάζει να δηλώσει ότι σκέφτονται να προβούν και αυτοί σε ράψιμο στόματος, μόλις βρεθεί ένα ασφαλές και μόνιμο μέρος διαμονής. «Χρειαζόμαστε βοήθεια», συνεχίζει, «και από τον ελληνικό λαό και από τους φοιτητές εδώ στο Πολυτεχνείο».
Οι πρυτανικές αρχές τους έχουν ζητήσει επανειλλημένα να αποχωρήσουν. Στην αρχή, τους δόθηκε διορία περίπου δύο εβδομάδων, μέχρι τις 7 Ιανουαρίου, όταν θα ξανάνοιγε το Πανεπιστήμιο. Η σύγκλητος που έγινε τότε για το θέμα, δεν κατέληξε κάπου. Μέχρι στιγμής το ζήτημα παραμένει ανοιχτό. Οι πρυτανικές αρχές, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τις αίθουσες για να τις χρησιμοποιήσουν την περίοδο της εξεταστικής. Αυτό, όμως, είναι αναληθές, εφόσον, σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της γραμματείας, οι συγκεκριμένες αίθουσες, λόγω τεχνικών προβλημάτων, θα αντικατασταθούν στο πρόγραμμα των εξετάσεων.
Το μόνο που περιμένουν αυτή τη στιγμή οι πολιτικοί πρόσφυγες είναι η αλληλεγγύη των πολιτών στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2010. Παράλληλα, την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με τίτλο «62 Χρόνια Κατοχή-62 Χρόνια Αντίσταση» στο Πολυτεχνείο (Πατησίων, αμφιθ. ΜΑΧ) στις 18.00, στην οποία θα παρευρεθεί ο αμερικανοεβραίος αντισιωνιστής διανοητής και συγγραφέας Norman Finkelstein, ο οποίος θα μιλήσει για την κατοχή και την αντίσταση στην Παλαιστίνη, καλεσμένος της Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και του Συλλόγου Al-Awda.
Θέματα:
Επικαιρότητα,
Καταστολή,
Κινητοποιήσεις μεταναστών
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment